Stijgende valgetallen volgens Hagberg

Het valgetal volgens Hagberg is de maatstaf voor een bepaald enzym, genaamd α-amylase. Dit enzym valt de zetmeelmoleculen aan en splitst deze op in suikermoleculen.

Het valgetal volgens Hagberg is de maatstaf voor een bepaald enzym, genaamd α-amylase. Dit enzym valt de zetmeelmoleculen aan en splitst deze op in suikermoleculen. Deze produceren dan het gas dat zorgt voor de luchtzakjes en een goede broodstructuur. Het gehalte aan alfa-amylase moet laag zijn om de splitsing van zetmeel te beperken en het deeg niet te kleverig te laten worden. Een hoog valgetal volgens Hagberg duidt op een lage α-amylaseactiviteit en daarmee op een eiwit dat zeer geschikt is voor bakken.

Bemesting en valgetal volgens Hagberg

Een constant valgetal wordt bereikt wanneer het tarwegewas gelijkmatig rijpt en de oogst niet door legering wordt vertraagd. Deze problemen worden voorkomen wanneer met voldoende voedingsstoffen wordt bemest en precisielandbouw wordt toegepast. Hiermee kan namelijk worden ingespeeld op verschillen in de hoeveelheden stikstof die in de bodem vrijkomen. Van de hoofdvoedingsstoffen zijn stikstof en kalium de belangrijkste stoffen voor een gelijkmatige groei van het gewas en de vorming van stevige halmen.

Stikstof

Bij stikstofbemesting is het erg belangrijk dat er uiteindelijk op alle deeloppervlakken van de akker optimale hoeveelheden stikstof terechtkomen. Er moet een bemestingsplan worden opgesteld en de mestverspreider moet zo nauwkeurig mogelijk worden ingesteld. De op deeloppervlakken afgestemde stikstofbemesting leidt tot een gelijkmatigere afrijping, omdat rekening wordt gehouden met de ongelijkmatige hoeveelheden stikstof op de akker. Het verschil in de hoeveelheid stikstof kan het gevolg zijn van verschillende bodemtypen, het gebruik van organische meststoffen of de teeltgeschiedenis.

Teveel stikstof leidt tot een langere rijpingsperiode en daardoor meestal tot legering. Ook het tijdstip van de stikstofbemesting en de hoeveelheid stikstof die per bemesting wordt verspreid, zijn van invloed op de neiging tot legering. Vroege en hoge stikstofgiften leiden tot een sterke vorming van spruiten en bloempjes en tot het dichtgroeien van gewas, waardoor de kans op legering toeneemt. In goed ontwikkelde wintertarwe mag niet meer dan 25 procent van de totale hoeveelheid stikstof bij de eerste gift wordt toegediend.

Kalium

Voor de productie van graan dat geschikt is voor de markt en het juiste hectolitergewicht en goed gevulde korrels heeft, is voldoende kalium nodig. Een tekort aan kalium leidt tot voortijdige afrijping met een kleinere korrelgrootte en een lager korrelgewicht. Bovendien remt het de ontwikkeling van enkele korrels, waardoor het aantal korrels per aar uiteindelijk kleiner is.

Kalium bevordert de ontwikkeling van sterke celwanden, wat stevige aren oplevert. Anders gezegd: een laag kaliumgehalte vergroot het risico van legering. Legerende tarwe schept ideale omstandigheden voor de korrel om te ontkiemen en in de aar uit te groeien. Dit leidt tot een lager valgetal volgens Hagberg en tot verslechtering van de bakkwaliteit.